“ไม่ทำ” และ “ไม่ทน” เพื่อท้าชนกับการคอร์รัปชัน

ในการต่อต้านคอร์รัปชันของประชาชนในสังคม สิ่งที่ประชาชนทั่วไปจะสามารถทำได้เพื่อต่อต้านคอร์รัปชัน คือ “ไม่ทำ” และ “ไม่ทน” ซึ่งหมายความว่าจะต้องไม่เข้าไปมีส่วนร่วมในการคอร์รัปชันเสียเอง และหากพบหรือเห็นถึงความสุ่มเสี่ยงต่อการคอร์รัปชันแล้ว ก็จะต้องร้องเรียนไปที่หน่วยงานตรวจสอบให้ทำการป้องกันและแก้ไข โดยอาศัยเครื่องมือและกระบวนการที่สามารถช่วยสนับสนุนให้เกิดทั้งความไม่ทำและความไม่ทนได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อการต่อต้านคอร์รัปชันอย่างมีประสิทธิผล

สำหรับในส่วนของการ “ไม่ทำ” นั้น มีความเกี่ยวข้องกับบรรทัดฐานของสังคมและบรรทัดฐานส่วนบุคคล ซึ่งสามารถเสริมสร้างได้ด้วยการปลูกฝังจิตสำนึก คุณธรรม จริยธรรมผ่านหลักสูตรต่าง ๆ ตั้งแต่ในโรงเรียนจนถึงหลักสูตรสำหรับผู้ใหญ่ และเมื่อไม่ทำแล้ว ก็ควรจะนำไปสู่ความ “ไม่ทน” ที่พร้อมจะเข้าร่วมการต่อต้านคอร์รัปชัน โดยไม่ทนให้ใครมาฉกฉวยผลประโยชน์ของส่วนรวมไปเป็นของส่วนตน ด้วยการเข้าร่วมการต่อต้านคอร์รัปชันตามแนวทางต่าง ๆ ของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านคอร์รัปชัน รวมถึงสนับสนุนการเปิดเผยข้อมูล และการใช้เทคโนโลยีส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน เพื่อสร้างความโปร่งใสและกลไกความรับผิดชอบ

ทั้งนี้ จากงานวิจัยเรื่อง Corruption, Norms, and Legal Enforcement: Evidence from Diplomatic Parking Tickets โดย Fisman & Miguel (2007) ที่ได้ทำการศึกษาพฤติกรรมการจอดรถอย่างผิดกฎหมายของเจ้าหน้าที่จากองค์การสหประชาชาติที่ทำงานอยู่ในรัฐนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา พบว่าสังคมที่จะมีระดับการคอร์รัปชันที่ต่ำได้ จำเป็นที่จะต้องสร้างเสริมคนที่ “ไม่ทน” ต่อการคอร์รัปชันผ่านการอบรมคุณธรรมและจริยธรรม ไปพร้อม ๆ กับการสนับสนุนระบบที่ดีที่ทำให้คนที่ “ไม่ทน” สามารถจัดการแก้ไขปัญหาได้อย่างมีประสิทธิผล แต่อย่างไรก็ตาม คนที่ “ไม่ทน” ก็อาจที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทางที่แย่ลงได้ หากขาดระบบที่ดีมาควบคุมดูแล ซึ่งระบบที่ดีนั้นจะเกิดขึ้นไม่ได้ในสังคม หากคนในสังคมเลือกที่จะละเมิด เพิกเฉย หรือจ้องที่จะหาผลประโยชน์จากการคอร์รัปชัน

ด้วยเหตุนี้ การ “ไม่ทำ” และ “ไม่ทน” จึงต้องได้รับการส่งเสริมและสนับสนุนไปพร้อมกัน จึงจะทำให้ในสังคมนั้นสามารถต่อต้านคอร์รัปชันได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีประสิทธิผล